Chiny: Naród w Deflacji

Chińskie eksporty i importy spadły w ubiegłym miesiącu, wzmacniając obawy o trajektorię wzrostu drugiej co do wielkości gospodarki świata. Dodatkowo, nowe dane opublikowane w ubiegłym tygodniu wykazały, że kraj pogrążył się w deflacji, a ceny konsumpcyjne spadły w lipcu o 0,3%. W przeciwieństwie do tego, w ubiegłym tygodniu ważny wskaźnik rynkowy długoterminowych oczekiwań inflacyjnych w strefie euro osiągnął 13-letni szczyt. W Stanach Zjednoczonych inflacja wzrosła nieznacznie w lipcu, ale mniej niż oczekiwali ekonomiści. W innych regionach gospodarka Wielkiej Brytanii zaskoczyła inwestorów najsilniejszym wzrostem kwartalnym od ponad roku. Na koniec, Moody's Investors Service obniżyło w ubiegłym tygodniu ratingi kredytowe 10 małych i średnich amerykańskich pożyczkodawców, co wzbudziło niepokój wśród inwestorów bankowych. Dodatkowo, inwestorzy bankowi za granicą również doświadczyli wstrząsu w ubiegłym tygodniu, po tym jak włoski rząd wystraszył rynki nieoczekiwanym 40% podatkiem od nadzwyczajnych zysków banków. Dowiedz się więcej w tym tygodniowym przeglądzie.

Makro

Według nowych danych opublikowanych w ubiegłym tygodniu, chińskie eksporty i importy spadły w lipcu bardziej niż oczekiwano. W ujęciu dolarowym eksport spadł o 14,5% - najgłębszy spadek od początku pandemii w lutym 2020 roku. Import spadł o 12,4%, co oznacza największy spadek od fali zakażeń w Chinach w styczniu, i był znacznie większy niż 5% spadek prognozowany przez ekonomistów.

Chiński eksport odegrał znaczącą rolę w wspieraniu gospodarki kraju przez trzy lata globalnych ograniczeń, ale spadł (w ujęciu rocznym) w każdym z ostatnich trzech miesięcy z powodu wysokiej globalnej inflacji i rosnących stóp procentowych, które osłabiły popyt na produkty kraju. Z kolei gwałtowny spadek importu podkreśla rozczarowujący stan popytu krajowego osiem miesięcy po tym, jak Chiny porzuciły swoją surową politykę zero-Covid.

I jakby inwestorzy potrzebowali więcej dowodów na przygnębiający stan popytu krajowego w Chinach, nowe dane opublikowane w ubiegłym tygodniu wykazały, że kraj pogrążył się w deflacji w lipcu. Ceny konsumpcyjne w Chinach spadły w ubiegłym miesiącu o 0,3% w porównaniu z rokiem wcześniej, co oznacza pierwszy spadek od lutego 2021 roku. Ceny producentów tymczasem spadły po raz dziesiąty z rzędu, kurcząc się w lipcu o 4,4% w porównaniu z rokiem wcześniej. Co więcej, jest to pierwszy raz od listopada 2020 roku, kiedy oba wskaźniki spadły jednocześnie, co może skłonić Chiński Bank Ludowy do dalszych bodźców monetarnych, takich jak obniżka stóp procentowych. Jednak takie czynniki jak słabnący juan i wysoki poziom zadłużenia w gospodarce prawdopodobnie sprawią, że bank centralny będzie postępował ostrożnie.

W przeciwieństwie do Chin, strefa euro ma problem z inflacją. Ważny wskaźnik rynkowy długoterminowych oczekiwań inflacyjnych w strefie euro właśnie osiągnął 13-letni szczyt, co stanowi kolejne wyzwanie dla Europejskiego Banku Centralnego (EBC). Tak zwany pięcioletni, pięcioletni swap inflacyjny - wskaźnik pochodny od rynku, który mierzy oczekiwaną średnią inflację w okresie pięciu lat, który rozpoczyna się pięć lat od dziś - osiągnął w ubiegłym tygodniu 2,67%. Jest to najwyższy poziom od 2010 roku i pojawia się pomimo oznak, że obecny wzrost inflacji osiągnął szczyt, ponieważ zacieśnienie polityki monetarnej zaczyna działać.

Ale podczas gdy pięcioletni, pięcioletni swap ma na celu odzwierciedlenie długoterminowych oczekiwań inflacyjnych wykraczających poza obecny cykl gospodarczy, w praktyce często porusza się w zgodzie z krótkoterminowymi presjami cenowymi i został podniesiony przez ostatni wzrost cen energii. Może być również zniekształcony przez zwiększoną aktywność hedgingową, zwłaszcza podczas zmniejszonych wolumenów handlu w sierpniu. Niemniej jednak fakt, że rośnie nieprzerwanie od sześciu miesięcy, jest potencjalnym problemem dla EBC, który będzie miał trudności z uzasadnieniem zakończenia podwyżek stóp procentowych, jeśli rynki obstawiają, że inflacja długoterminowa pozostanie powyżej celu banku centralnego na poziomie 2%.

Ten sentyment rynkowy oznaczałby również radykalne odejście od niedawnej historii, kiedy inflacja w strefie euro była stale poniżej celu EBC w dekadzie po kryzysie finansowym z 2008 roku, podsycając prognozy deflacyjnego załamania w stylu japońskim. Ale te prognozy należą do przeszłości: firma zarządzająca majątkiem Lombard Odier szacuje na przykład, że inflacja w strefie euro może średnio wzrosnąć o 1,5 punktu procentowego w dekadzie do 2032 roku w porównaniu z poprzednią dekadą, ponieważ rosnące ceny energii i towarów (nasilone przez konflikt rosyjsko-ukraiński) prowadzą do wyższych żądań płacowych.

W Ameryce najnowszy raport inflacyjny opublikowany w ubiegłym tygodniu wykazał, że tempo wzrostu cen wzrosło nieznacznie w lipcu, ale mniej niż oczekiwali ekonomiści. Ceny konsumpcyjne w USA były w ubiegłym miesiącu o 3,2% wyższe niż rok wcześniej - niewielki wzrost w porównaniu z 3% w czerwcu, ale nieco poniżej prognoz ekonomistów na poziomie 3,3%. Inflacja bazowa, która eliminuje zmienne ceny żywności i energii, spowolniła z 4,8% w czerwcu do 4,7% w ubiegłym miesiącu, co było zgodne z szacunkami ekonomistów. Chociaż nadal wysoka, miara ta spowalniała prawie co miesiąc od osiągnięcia szczytu na poziomie 6,6% we wrześniu. W ujęciu miesięcznym zarówno inflacja bazowa, jak i inflacja bazowa wyniosła 0,2%, co również było zgodne z prognozami. Ogólnie rzecz biorąc, dobry raport, który prawdopodobnie skłoni Fed do utrzymania stóp procentowych bez zmian w przyszłym miesiącu.

Na koniec, nowe dane opublikowane w ubiegły piątek wykazały, że gospodarka Wielkiej Brytanii osiągnęła najsilniejszy wzrost kwartalny od ponad roku. PKB w Wielkiej Brytanii wzrosło w drugim kwartale o 0,2% w porównaniu z poprzednim kwartałem, przewyższając prognozę Banku Anglii o 0,1% wzrostu. Ten gwałtowny wzrost, napędzany silnymi wynikami w przemyśle, budownictwie, wydatkach konsumpcyjnych i inwestycjach biznesowych, prawdopodobnie będzie utrzymywał presję na wzrost płac i cen, zmuszając Bank Anglii do rozważenia dalszych podwyżek stóp procentowych. Pomimo pozytywnych liczb, Wielka Brytania jest jedynym krajem G7, który nie odzyskał jeszcze w pełni sił po pandemii, a kwartalne PKB jest o 0,2% poniżej szczytu sprzed Covid-19.

Akcje

Inwestorzy, już zaniepokojeni upadkiem trzech amerykańskich regionalnych pożyczkodawców w tym roku, uważnie monitorują sektor bankowy pod kątem wszelkich dalszych oznak stresu. W końcu wyższe stopy procentowe zmuszają firmy do płacenia więcej za depozyty i podnoszą inne koszty finansowania. Co więcej, te wyższe stopy procentowe erodują wartość aktywów banków i komplikują wysiłki refinansowania dla kredytobiorców komercyjnych nieruchomości, zwłaszcza gdy spada popyt na powierzchnie biurowe.

Ogólnie rzecz biorąc, bilanse pożyczkodawców pogorszyły się znacznie, co skłoniło Moody's Investors Service do obniżenia w ubiegłym tygodniu ratingów kredytowych 10 małych i średnich amerykańskich banków. Firma stwierdziła również, że może obniżyć ratingi głównych pożyczkodawców, w tym U.S. Bancorp, Bank of New York Mellon, State Street i Truist Financial, w ramach kompleksowej oceny rosnącej presji na branżę.

Aby podkreślić słabnące bilanse pożyczkodawców, rozważ nową analizę opublikowaną w ubiegłym tygodniu, która wykazała, że amerykańskie banki poniosły w drugim kwartale prawie 19 miliardów dolarów strat na złych kredytach - wzrost o około 17% w porównaniu z poprzednimi trzema miesiącami i o 75% wyższy niż w tym samym okresie ubiegłego roku. Jest to spowodowane rosnącą liczbą niewypłacalności wśród kredytobiorców kart kredytowych i komercyjnych nieruchomości, zwłaszcza gdy ci, którzy mają kredyty o zmiennym oprocentowaniu, muszą spłacać więcej po agresywnym podnoszeniu stóp procentowych przez Fed. Ale to może być dopiero początek: na przykład w drugim kwartale amerykańskie banki łącznie odłożyły dodatkowe 21,5 miliarda dolarów rezerw na przyszłe straty kredytowe. Jest to największa kwota, jaką odłożyły od połowy 2020 roku, i trzecia najwyższa kwota w ciągu dekady.

Dodatkowo, inwestorzy bankowi za granicą również doświadczyli wstrząsu w ubiegłym tygodniu, po tym jak włoski rząd wystraszył rynki nieoczekiwanym 40% podatkiem od nadzwyczajnych zysków banków, usuwając około 10 miliardów dolarów z wartości rynkowej włoskich pożyczkodawców w ubiegły wtorek. Podatek zostanie zastosowany do netto dochodów z odsetek banków i zostanie wykorzystany do sfinansowania obniżek podatków i wsparcia hipotecznego dla osób kupujących mieszkanie po raz pierwszy. Analitycy z Cit początkowo szacowali, że nowy projekt, który musi uzyskać zatwierdzenie parlamentu w ciągu 60 dni, aby wejść w życie, usunie około 19% zysków sektora.

Oto jak to działa: próg nałożenia 40% podatku będzie oparty na różnicy między netto dochodami z odsetek banku w 2021 roku a wartością dla 2022 lub 2023 roku, w zależności od tego, która jest większa. Banki zapłacą podatek, gdy ich netto dochody z odsetek za wybrany rok przekroczą 2021 rok o 5% (jeśli użyto 2022 roku) lub 10% (jeśli użyto 2023 roku). Gdy rząd po raz pierwszy ogłosił podatek, powiedział, że nie przekroczy 25% kapitałów własnych banku. Jednak dzień później rząd powiedział, że podatek nie przekroczy 0,1% aktywów banku, ale nie sprecyzował, czy chodzi o aktywa globalne, czy tylko włoskie.

W tym tygodniu

• Poniedziałek: Chińskie bezpośrednie inwestycje zagraniczne (lipiec).
• Wtorek: Japońskie PKB (II kwartał), chińskie sprzedaż detaliczna i produkcja przemysłowa (lipiec), brytyjski raport o rynku pracy (lipiec), amerykańska sprzedaż detaliczna (lipiec). Zyski: Home Depot.
• Środa: Brytyjska inflacja (lipiec), protokoły z ostatniego posiedzenia Fed. Zyski: Cisco.
• Czwartek: Japoński bilans handlowy (lipiec). Zyski: Walmart, Applied Materials.
• Piątek: Japońska inflacja (lipiec), brytyjska sprzedaż detaliczna (lipiec). Zyski: Xpeng.